18 Şubat 2011 Cuma

Yeniden...

Bir eksiklik var farkındayım. Bişeyler var, içim kıpır kıpır, ne kadar konuşsamda kesmiyor, insanların kafası şişiyor, fenalık geçiriyorlar ama ben yorulmuyorum...Konuşuyorum, konuşuyorum....
Ya da susuyorum. Etrafı dinliyorum, hemde hiç bir şey düşünmeden. Arkadaşlarım, etrafımdaki herkes konuşuyor, ben sakin bir şekilde dinliyorum, seminer havasında...Neredeyse not tutucam.
Konuşmak mı susmak mı diye sorsalar? Düşünmeden fazla konuşmadan konuşmak derim ... Konuşan insandan zarar gelmez,insanlar konuşa konuşa ... sözlerinden faydalanırım hemen fikrimi doğrulamak için.
Ben konuşmuyorsam, fikir beyan etmiyorsam yakınlarım bilir tehlike çanları çalıyor demektir. 
Önce dinlemeyi bilmeli, sonra konuyu ve söyleyeceklerimizi düşünmeli sonra konuşmalı...
Konuşun paylaşın ama '' SÖZ GÜMÜŞ İSE SÜKUT ALTINDIR'' atasözünü unutmamalı...