1 Şubat 2010 Pazartesi

Mucize...

Her yeni güne başlarken, her gece bir günü daha bitirirken zaten doğanın mucizesini yeniden fark ediyoruz. Güneşin doğması ve batması zaten bir mucize...Çevresinde olan bitenleri farklı bir gözle takip eden insanların az olduğunu düşünebileceğimiz bir devirde yaşıyoruz belki. Ama  ben bu kadar umutsuz değilim. Çevremde farkındalık düzeyi hayli yüksek insanlar var. Belki de şanslı sayabilirim kendimi bu sebeple....
Yaşadığı her anı bir hediye olarak gören ,mutluluğunu ve üzüntüsünüde aynı oranda paylaşan insanların olduğu bir çevreye sahipseniz şanslısınızdır. Sürekli bardağın boş tarafını gören, elindeki ile mutlu olmayan, hep daha fazlasını isteyen ama isterken anlamsız hırslara kapılan insanlar içindeyseniz iyi şanslar ... Size şans dilemek en mantıklısı olacak, şansınızın yaver gittiği bir gün bu olumsuz insanları ya etrafınızdan uzaklaştırırsınız ya da hayatın güzelliklerini göstermeye çalışırsınız tabii görürlerse....
Benim bu konuda kendi hayatımda da uyguladığım bir yol var, müsaade ederseniz paylaşayım....
Çevrenizde sorunu olan insanlar olabilir, hepimizin dönem dönem sorunları olabilir belki de altından kalkması zor olan sorunlardır...Herkes yaşar böyle sorunlar , bende yaşadım herkes gibi...
Ama ne yapmalı insanoğlu hayatını devam ettirmek için... Olumsuzluklardan ders çıkarmalı, hayatına sahip çıkmalı ve yaşam dizginlerini sımsıkı tutmalı elinde...
Sıkıntılı dönemlerinde çevremdeki insanların yanında olmalıyım bu benim için insanlık vazifesi... Dostlar önce ne arar? Sağlam bir omuz yeri geldiğinde ağlamak için, yeri geldiğinde mutluluktan  sarılmak için yeri geldiğindeyse haksızlığa uğradığında hırsından yumruklamak için....Bu omuzların hepsini taşımak lazım...İyi bir dost olmak için...
Değer verdiğiniz dostunuza veya ailenizden bir kişiye o sadece etrafındaki karanlıkları görüyorsa onun ışığı olmalı ve doğruları, güzellikleri göstermelisiniz. Ama her defasında bunu yapmak o kişiye hazıra alıştırır, arada bir kenarda bekleyip, izlemeli ki dostun kendi yolunu nasıl aydınlatıyor görmeli, görmeli ki , sen ihtiyaç duyduğunda senin ışığın nasıl olacak, parlak mı loş mu ?
Bu sebeple , omuzlarınızın kaldıramayacağı yükler almayın almayın ki bir den yorulup bırakırsanız bu zamana kadar taşıdığınız tüm yükler birden unutulmasın .....

Sevgiler,

Sibel

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder